Stadion Narodowy

Podstawowym wyzwaniem projektowym było umiejętne wykorzystanie czynników istniejących (cenny drzewostan oraz strome skarpy) oraz harmonijne połączenie ich z nowymi elementami stosownymi dla obiektu o randze międzynarodowej. Zaproponowano tu ideę „stadionu-wyspy”. Bryłę otaczają pasy krzewów ułożonych pod różnymi kątami, co przełamuje koncentryczne kierunki architektoniczne i  zapewnia odpowiedni dystans widokowy. Wyrazisty akcent w projektowanej zieleni, stanowią linearne układy zieleni oraz grupy ogławianych wierzb nawiązujące do krajobrazu Mazowsza. Na potrzeby funkcjonowania masowego ruchu pieszego, w istniejących zagajnikach wycięto szerokie aleje wejściowe o ścianach ramowanych szpalerami drzew. Szpalery stanowią także element kierunkujący ruch pieszych w dalszym otoczeniu stadionu. Rangę miejsc reprezentacyjnych, podkreśla konsekwentnie realizowana linia elementów wyposażenia. Meble miejskie o właściwej skali pozwalają na wykorzystanie obiektu poza rozgrywkami sportowymi jako otwartego parku o funkcji wypoczynkowej.