Krakowskie Przedmieście

Wprowadzanie drzew w silnie zurbanizowanych obszarach miejskich stawia projektanta w sytuacji,  w której wizja kształtowania przestrzeni publicznej zderza się z uwarunkowaniami technicznymi związanymi z obecnością znacznej ilości elementów infrastruktury podziemnej. Ponadto środowisko, m.in. poprzez ograniczoną ilość przestrzeni dla rozwoju korzeni, jest skrajnie niekorzystne dla rozwoju drzew. Na Krakowskim Przedmieściu głównym założeniem projektowym było stworzenie układu linearnych odcinków szpalerów, otwartych widokowo, w miejscu gdzie występują szczególnie wartościowe elewacje. Cały układ ramowany jest „zielonymi bramami”, podkreślającymi poszczególne wnętrza urbanistyczne. Aby zamysł ten dało się zrealizować możliwie niezależnie od układu instalacji podziemnych, zaproponowano indywidualne kształtowanie strefy korzeniowej. Wzięto tutaj pod uwagę analizę rzeczywistego układu mediów pod ziemią, który został oceniony po wykonaniu odkrywki. Dla każdego drzewa zastosowane zostały ekrany przeciwkorzeniowe i root-celle. W ten sposób wyeliminowano ryzyko kolizji z instalacjami podziemnymi, zapewniając tym samym możliwie optymalne w danej sytuacji siedlisko dla rozwoju drzew. Dzięki temu kompromis pomiędzy założeniami projektowymi a realiami nie okazał się zabójczy dla koncepcji nasadzeń, będących jednym z kluczowych elementów przestrzeni publicznej.